Engis

Er is al in het paleolithicum sprake van een belangrijke prehistorische aanwezigheid in de grotten van deze plaats. In de Merovingische tijd werd de Thier d’Olne, op een heuvel met uitzicht op de Maas tussen Hermalle en de vicus van Ombret, bewoond door een aristocratische residentie. Een mausoleum, daarna een kapel en een Karolingische kerk met bijbehorende graven onthullen ook een deel van de geschiedenis van deze site van de 7e tot het begin van de 11e eeuw. Deze vroegmiddeleeuwse nederzetting is uniek in België.

Het dorp Clermont, goed gelegen aan de Maas in een boslandschap, was de zetel van een graafschap waarvan het kasteel helaas werd verwoest tijdens steengroeven. De heerlijkheid werd laat verworven, rond 1346, door de bisschoppen van Luik, die het opnamen in de bisschoppelijke mense. Engis, dat al in 1040 werd genoemd, behoorde in de 12e^e eeuw toe aan de familie de Warfusée en vervolgens aan de families de Horion en de Haultepenne.

Hermalle viel in de middeleeuwen onder het feodale hof van Luik. Het kasteel, dat dateerde uit het begin van de 12e eeuw, werd verwoest door de Hutois. Vanaf de 14e eeuw werd er aluin gedolven in Engis. In de 19e eeuw werden er ook steengroeven en steenfabrieken geopend. Maar voor de winning en verwerking van lood, zink en pyriet werd in de 19e eeuw het bedrijf “Nouvelle Montagne” opgericht. Later fuseerde dit bedrijf met het metallurgisch bedrijf Prayon-Trooz.
De twee plattelandsdorpen Clermont en Hermalle leefden deels van de landbouw, maar ook van de industrie en de bosbouw. In Clermont werd buskruit gemaakt en werden pottenbakkersateliers en steengroeven geopend.