De oprichting van de abdij van ‘La Paix-Dieu’ is te wijden aan een spirituele vrouwenbeweging die het bisdom Luik doorkruiste aan het begin van de 13de eeuw. Rond 1238 richtten enkele cisterciënzerzusters van Val-Benoît in Luik een nieuw klooster op in het dorp Oleye (Borgworm). In 1244 verhuisde de abdij naar een vallei, aan de samenvloeiing van verschillende stromen. De huidige gebouwen, in Maaslandse stijl, dateren uit de 17de en 18de eeuw en vervangen oudere structuren die werden geteisterd door branden, plunderingen, oorlogen en ingrijpende verbouwingen.
‘La Paix-Dieu’ kenmerkt zich door haar architecturale eenheid dankzij het gebruik van traditionele materialen zoals baksteen, kalksteen uit de Maasvallei en leisteen. Na de verkoop als nationaal goed in 1797 en de verspreiding van de zusters, raakten de gebouwen echter ernstig in verval. Het klooster en de binnenplaats werden afgebroken om bouwmateriaal te recupereren, de kerk werd verbouwd tot een schuur, het abdisverblijf tot distilleerderij en vervolgens tot stal, en het gastenkwartier werd verlaten. De molen en de brouwerij bleven nog enige tijd actief ; de brouwerij werd gesloopt in 1878 en de molen stopte in de jaren 1950.
In 1992-1993 nam het Waalse Gewest echter maatregelen om de site te beschermen. Sinds 1997 worden de gebouwen geleidelijk gerestaureerd en opgeknapt om er het “Centrum voor Erfgoedambachten” in onder te brengen, dat wordt beheerd door het Waals agentschap voor Erfgoed. Het domein herbergt ook het secretariaat van de Open Monumentendagen.



